O ser costureira nun pobo, era un privilexio pra aquela co fora. A costureira era unha moza a quen os mozos fitaban como algo bon. O ser mozo dunha costureira facia dar lingoa algunha comadre criticona siñalando o camiño do casoiro.
Non todas se casaron, algunha quedou pra vestir santos,pois chea de fachenda polos remilgos cos mozos coitadiños lles facián,elas medraban e algunha miróu por enriba do hombro a algun mariñeiro, que de boa fe e bos sentimentos achegouse ailas.
Cando ían polas casas, había que facer algo bon, porque estaba na casa a costureira.
O mesmo facía vistidos pras mulleres que traxes prós cativos en vispras de festa cueiras e perneiras nos calzós dos homes,fundas dos cabezales e colchós, botar pezas nas sábenas, zurcir e rematar todo o rachado.
.De verdade que, as amas de casa,o día cunha costureira entra pola porta, era día de festa.
cogida imagen
http://www.estilo-in-diferente.com/2009/10/trabajo-de-chinos.html
No hay comentarios:
Publicar un comentario